بررسی توزیع فضایی و رتبه‌بندی توسعه اقتصادی در شهرستان‌های استان خوزستان

بسیاری از کشورهای در حال توسعه دارای تمرکز بیش از اندازه در چند نقطه معدود شهری هستند. این وضعیت به مشکلات بسیاری در مدیریت شهری به‌ویژه تأمین زیرساخت‌های شهری منجر می‌گردد. در این کشورها کیفیت زندگی مردم دستخوش نابرابری‌های منطقه‌ای عظیمی است که در بسیاری موارد به‌سرعت در حال افزایش است. از مهم‌ترین وجوه نابرابری، نابرابری فضایی می‌باشد. نابرابری فضایی را می‌توان توزیع نابرابر فرصت‌ها و موانع اجتماعی در فضا دانست. نابرابری فضایی که شکل بارز آن نابرابری منطقه‌ای است در هر جامعه‌ای می‌تواند جنبه‌های مختلف به خود گیرد. هدف این تحقیق نیز شناسایی الگوی فعلی توزیع فضایی توسعه اقتصادی در شهرستان‌های استان خوزستان می‌باشد. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از لحاظ روش بررسی توصیفی- تحلیلی می‌باشد. داده‌های تحقیق از سالنامه آماری استان خوزستان در سال ۱۳۹۰ گردآوری شده است و به‌وسیله نرم‌افزارهای SPSS، EXCEL ، GIS و نیز روش‌های تاپسیس، تحلیل خوشه‌ای، ضریب همبستگی پیرسون، آزمون مان ویتنی و سایر روش‌های آماری مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحقیق نشان می‌دهد توزیع فضای توسعه اقتصادی در شهرستان‌های استان خوزستان نابرابر بوده و در تضاد با توسعه مناسب فضایی می‌باشد. این نابرابری در دو سطح جغرافیایی و جمعیتی رخ داده است. از لحاظ جغرافیایی اغلب شهرستان‌های توسعه‌یافته اقتصادی در غرب و جنوب استان واقع شده‌اند. در سطح جمعیتی نیز شهرستان‌هایی به توسعه اقتصادی بیشتری دست یافته‌اند که از جمعیت بیشتر و نرخ شهرنشینی بالاتری برخوردارند.